Kooige in Groot-Bertem

Kooige of Coige volgens de oude spellingswijze, is een gehucht van het dorp Leefdaal, dat op zijn beurt deel uitmaakt van Groot-Bertem. Kooige ligt in het meest noordwestelijke punt van Leefdaal (Groot-Bertem) en is dus sociaal, cultureel, economisch meer verbonden met Vrebos dan met Bertem.

Wie aan Kooige denkt, denkt aan het Coigehof, een imposante, grote en spijtig genoeg vervallen hoeve waarvan het ontstaan onduidelijk is. Sommige bronnen vermelden dat het "waarschijnlijk meer dan duizend jaar oud is" en "verschillende fase van groei en afbraak heeft gekend". De bouw van het pachthof had als rechtstreeks gevolg het ontstaan van het ontginningsgehucht Kooige.

Over de naam van het gehucht is ook weinig geweten. Er werd al veel opzoekingswerk over verricht en de meningen zijn verdeeld. Tot heden is er dus geen verklaring voor de naam van het gehucht en net dat maakt het mythische Kooige wat het vandaag is bekomen, een schaduw van haar rijke verleden.

Op het einde van de vijftiende eeuw verwierf de Augustijenpriorij van Groenendaal, in het Zoniënwoud, de hoeve en het daarbijhorende land. De gebouwen werden toendertijd grondig vernieuwd en resulteerde in een omvangrijke vierkantshoeve in baksteen en zandsteenstijl. In 1784 werd het hof opgeheft en kwam het in bezit van een speculant uit het Brusselse. Nog later kwam het in handen van adellijke families. De hoeve was een tijd lang het grootste landbouwbedrijf van Leefdaal en omstreken tot in 1958. Sindsdien was het hof niet langer in bezit van pachtersfamilies en werd het domein en verschillende delen verkocht. De velden en de hoeve zelf kwamen in het bezit van eigenaars die weinig interesse hadden in de hoeve. De hoeve vervalde en een deel van de landbouwgrond werd verkocht een de Elk zijn huis uit Tervuren, die er sociale woningen plaatste. Daarna werd de hoeve nog enkele malen verhuurd, maar werden er geen onderhoudswerken, laat staan renovatiewreken uitgevoerd waardoor de hoeve vandaag de dag een ruïne is geworden. Een puinhoop van stenen en en ander afbraakmaterialen zijn een stille, treurige getuige van wat ooit de pracht, praal en het icoon was voor Leefdaal en omstreken.

Meer informatie volgt...